Witam!

Znów późno, gomenasai, ale wciąż dziś. Zapraszam na...

Rozdział 12

Rozdział 12: „Czyni mnie szczęśliwym po prostu bycie z tobą”

SayWeCanFly-„Dandelion necklace”

          Obudziłem się szczęśliwy. Tak, wreszcie mój poranek wydał mi się przyjemny. Choć nie do końca taki jaki chciałem. Czegoś mi brakowało wśród wygrzanej pościeli. Otworzyłem oczy i zobaczyłem jak Andrew przygląda mi się z materaca.

- Twoja mama tu zapukała, więc się przeniosłem.- Powiedział powoli.- Chciała tylko przekazać, że Aleks do jutra zostaje na imprezie, a ona idzie spać.

          W odpowiedzi poklepałem miejsce koło siebie i odkryłem skrawek kołdry. Spojrzał na mnie zdziwiony, ale w końcu westchnął tylko, wstał i położył naprzeciwko mnie.

          Pocałowałem go w czoło i mocno przytuliłem.

- Dusisz.- Szepnął próbując się choć trochę odsunąć.

- Nie narzekaj.- Złapałem go za pośladek tym samym uniemożliwiając ucieczkę.- Tak bardzo ci przeszkadza moja bliskość?

- Wiesz, że nie.- Odpowiedział z lekką skruchą.- Nie jestem przyzwyczajony i czasem mówię coś choć odczuwam inaczej.

          Uśmiechnąłem się delikatnie. Był taki uroczy, tak szybko potrafił mnie rozczulić. Tak, to właśnie zauważyłem już w podstawówce- to jego nieświadome działanie, które sprawiało, że chciałem go bronić.

          Pocałowałem go lekko w usta, a gdy jego wpiły się w moje z niemym oczekiwaniem pozwoliłem sobie je otworzyć i zacząć, tym razem delikatny, czuły, głęboki pocałunek. Andrew szybko to wyczuł i nie napierał by przyspieszyć. Ta chwila była fascynująca. Gdy skończyliśmy, spojrzeliśmy na siebie zahipnotyzowani, a czułość w oczach Andrew była tak piękna, by jeszcze raz nie cmoknąć go w nos i wtulić w jego włosy.

- Nie powiem o czym pomyślałem.- Przyznał się sam przed sobą chyba.

- Powiesz.- Spojrzałem na niego lekko rozbawiony.

- Nie, nie ważne, już zaginęło w czeluściach mego umysłu.- Kłamał. Gdy tylko to robił, szybko wypowiadał jakieś długie zdanie.

- Mów.- Zrobiłem słodko-złą minę. Taką by nie mógł mi się przeciwstawić i by zarazem z dobrej duszy mi to powiedział.

- Podnieciłem się.- Utkwił wzrok w jakimś punkcie na suficie, a na jego policzkach ukazał się rumieniec.

          Ten sam chłopak, który jeszcze wczoraj chciał doprowadzić mnie do końca jak najszybciej dziś czerwienił się przyznając do własnej erekcji.

          Pogłaskałem go po policzku czym zwróciłem jego oczy znów ku sobie, a gdy poczuł, że moja ręka zmierza po jego szyi i klatce piersiowej niżej, wstrzymał powietrze i zaczerwienił jeszcze bardziej.

- I co z tym zrobimy, jesteś taki gorący.- Szepnąłem mu z lubością do ucha. Oczywiście wiedziałem co zrobić, zsunąłem mu bokserki, które musiał założyć rano i zacząłem go pieścić przy okazji obcałowując i liżąc szyję. Po zakończonej zabawie podałem mu chusteczki i spojrzałem na niego zadowolony.

- Będę w tym najlepszy.- Stwierdziłem z dumą i pocałowałem go w czoło. Gdy już się wytarł i uspokoił, wstaliśmy się ubrać. Leżakowanie cały dzień byłoby miłe, gdyby nie skandujące o jedzenie żołądki.

          W kuchni nie było za wiele składników, ale nam to nie przeszkadzało. Andrew zajął się robieniem omletów, które dziwnym trafem z tego samego przepisu mu zawsze wychodziły bardziej puszyste. Ja za to obrałem i pokroiłem kiwi i umyłem trochę jagód. Gotowe omlety posmarowaliśmy kremem czekoladowym, położyliśmy owoce i zjedliśmy ze smakiem.

          Dopiero po posiłku zdecydowałem się umyć, więc wyjąłem sobie świeże ciuchy z szafy.

- Szkoda, że jest twoja mama.- Stwierdził Andrzej spoglądając na mnie z łóżka.

- Poszedłbyś ze mną?- Spytałem z zaciekawioną miną..

- Oczywiście.- I znów ten uroczy rumieniec, który teraz należał tylko do mnie.

          Pocałowałem go w czoło i poszedłem wziąć prysznic. Poszło mi niewiarygodnie szybko. Odświeżony wymieniłem się z Andrew, który czekał przed drzwiami. Mu też szybko poszło, choć jak pamiętałem potrafił zasiedzieć się w łazience nawet 40 minut.

           Na dworze świeciło słońce i było ciepło, więc zdecydowaliśmy się wyjść pochodzić. Z braku pomysłu, gdzie mógłby odbyć się nasz spacer, zaczęliśmy obchodzić moje osiedle. Było ono dość nowe w porównaniu z innymi w mieście, a w dodatku przyjemnie zaprojektowane. Każdy z dziesięciu sześciopiętrowych bloków był otoczony trawnikiem, stały równolegle do siebie oprócz dwóch ostatnich ustawionych prostopadle do reszty. Z jednego boku był parking dla mieszkańców, z drugiego plac zabaw dla dzieci.

          Obeszliśmy osiedle ze trzy razy po czym wróciliśmy do domu, gdzie mama szykowała się do pracy.

- Dzień dobry ciociu!- Andrew pierwszy się przywitał.

- Cześć mamo, będziesz miała choć niedzielę wolną?- Spytałem przytulając ją tak by nie wylała kawy, którą piła w salonie.

- Witajcie, mam, mam.- Uśmiechnęła się do nas przymilnie. Miałą farbowane na ciepły brąz włosy i okraszone kilkoma zmarszczkami piwne oczy. Była jeszcze w miarę szczupła, choć dzięki nadprogramowym kilku kilogramom nie wyglądała jak jej wychudzone wredne koleżanki, a jak miła 43 letnia kobieta. Nie wiem na co wymienił ją mój ojciec i było mi jej szkoda, że ją tym męczy. To, że nie rozstając się do tej pory miała na myśli moje  Aleksa dobro tylko sprawiało, że jeszcze bardziej ją szanowałem. Ze względu na nas musiała w końcu znieść jeszcze więcej przykrości.

- Co będziecie robić chłopcy?- Jej głos był ciepły i opiekuńczy. Nie dziwię się, że dzieci w szpitalu ją uwielbiały.

- Mam lekcje do uzupełnienia.- Odpowiedział Andrew, zresztą zgodnie z prawdą.

- I znajdziemy sobie jeszcze jakieś zajęcie.- Dokończyłem jakby jego zdanie.

- Dobrze, ja jadę do pracy, Aleks wraca jutro po południu, ojca nie będzie.- Poinformowała nas odstawiając kubek do zlewu.

          Przenieśliśmy się do mojego pokoju, gdzie Andrew wyjął ze schowanego pod moim biurkiem plecaka zeszyty i rozsiadł się na fotelu.

- Naprawdę masz zamiar to dziś robić?- Byłem zbyt leniwy nawet na to by o tym myśleć.

- Tak, zamierzam to uzupełnić, a potem zająć się tobą, w końcu mamy kolejną samotną noc.- Opadła mi na chwilę szczęka i więcej nie protestowałem, a przyniosłem mu zeszyty z mojego plecaka, który wciąż stacjonował w przedpokoju.

          Założyłem słuchawki i przyglądałem się Andrew. Jego ciało z każdą chwilą fascynowało mnie jeszcze bardziej. Choćby delikatny ruch sprawiał, że byłem ciekawy myśli, która się za nim kryła. Jednak mój jak zawsze zaoponował monotonnemu zajęciu, więc po raz chyba trzeci przeczytałem kilka mang, które miałem w domu.

          Po pewnym czasie poczułem lekkie klepanie w ramię, gdy znudzony jak mops leżałem z zamkniętymi oczami. Zdjąłem słuchawki i przygarnąłem bliżej siebie Andrew, tak, że teraz prawie siedział mi na boku.

- Zmęczony?- Spytał głaszcząc mnie po głowie.

- Skądże.- Podsunąłem mu koszulkę w górę i pocałowałem w bok. Podciągnąłem się na rękach i przyciągnąłem go do pocałunku. Czekała nas kolejna gorąca noc.